• Категория:
  Восмоминания
• Рейтинг:
  0.0/0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
• Активность:
  987

Далучэньне Баранавіч да Савецкай Беларусі 1939 г.

... Сентябрь 1939 года, Красная Армия, танки на улицах.... Нашу семью, живущую рядом с железнодорожным полотном, как и другие семьи железнодорожников, вывезли в "беженцы" (в Козлякевичи). А вернулись - русская школа, русский язык, русские учителя, (за палякамі Закон Божы выкладалі па беларуску) однако большинство - верующие....

Анатолия Загурская (бывшая певчая Сьвято-Покровского Собора)

Дыялог 12/2001 "Судьба церкви- судьба прихожан", Раиса Сушко

Гл. таксама яе ўспаміны: Царква ў Баранавічах 1935г. і Царква ў Баранавічах пад немцамі
З камуністычнай прэсы

Правда 21.IX.1939

Зьмяшчае карэспандэнцыю з двух занятых мястэчак. Пра Наваградак чытаем:
"Горад ажывае. У апошнія дні напярэдадні прыходу аддзелаў Чырвонай Арміі тэрор ашалелай са страху польскай вайсковай хэўры прывёў да таго, што горад зьнерухомеў. Зьніклі прадукты. Крамы былі зачынены. Школы не працавалі і жыхары баяліся выходзіць на вуліцу. Цяпер усё зьмянілася. Усё насельніцтва высыпала на вуліцы, каб нас спаткаць. Асабліва цешацца дзеці. Іх весялыя твары бачны паўсюль[…]. Усе крамы адчыненыя і прадуктаў дастаткова. Горад жыве поўным жыцьцём".
Падобна прадстаўлена сытуацыя ў Баранавічах.
"За часамі панаваньня палякаў горад дайшоў да заняпаду; грамадскія ўстановы, шпіталі й школы былі зачыненыя, з-за голаду ў горадзе распачаліся масавыя хваробы. Хворыя былі кінутыя на лёс шчасьця з-за палахлівых польскіх сатрапаў…"

Katalog wystawy "Oswobozdenije", 17.IX.2005 Wroclaw



"Шмат год працаваў я на паноў за мізэрныя грошы і жыў заўсёду напоўгалодны. Дзень працуеш, а прыдзеш дахаты, як сноп валішся ад стомы.... Паліцэйскія шмат калі ўрываліся ў кватэру, перэварочвалі усе дагары нагамі, вытрасалі розныя лахманы, шукалі улікі, каб кінуць у вязьніцу. Цяжка жылося працоўнаму чалавеку. Часта мы паглядалі на Ўсход, бо ведалі, што там ярка гарыць Чырвоная Зорка для працоўных усяго сьвету. І вось настаў шчасьлівы дзень - 17 верасьня. Радасная чутка дайшла да нас: Таварышы ідуць! Хутчэй насустрач! У Баранавічах за чыгуначным пераездам мы сустрэлі чырвоных танкістаў.... Адзін з танкістаў моцна паціснуў мне руку, і ў гэтым поціску я адчуў нешта незвычайнае і не стрымаўся: сьлёзы, сьлёзы радасьці зьвіліся на вачах."

1940 год газэта "Чырвоная Звязда" Баранавіцкага абкаму і укамц КП(б)Б і абліспамкаму. Успамін старшыні Ястрамбельскага валаснога сялянскага камітэту І.Д. Пракуды