У другой палове 1943 году нямецкія паліцыйныя ўлады пастанавілі заарганізаваць (у дататак да 49 батальёну пад Менскам) яшчэ тры беларускія паліцыйныя адзінкі: 48 батальён у Слоніме, 60 батальён у Баранавічах і 36 полк ва Ўрэччы, Слуцкае акругі /.../.

зэп Сажыц, скончыў афіцэрскія курсы ў Менску, стварыў Чыгуначны батальён у Лідзе (цэнтр польскай партызанкі на Беларусі). Пасьля немцы пабаяліся трымаць вялікую колькасьць узброеных беларусаў у адным месцы й расфарміравалі батальён, разаслаўшы жаўнераў невялікімі групкамі па ўсёй краіне. Пераводзіцца ў Стобцы, а пасьля ў Баранавічы дзе застаецца ў "Галоўнай кватэры чыгуначнага батальёну". Арганізуе тут роту зь беларусаў. Тыя ахоўваюць будоўлю новай лініі чыгункі Клецак-Слуцак. Сяляне вельмі прыхільна ставіліся да беларускіх жаўнераў. "Разумелі, што яны мусяць выконваць загады Немцаў, але робыць гэта справядліва й лагодна, а ня так, як "белашыйкі" (паліцаі), якіх можна было "падкупляць" і якія паказвалі сваю брутальнасьць улады." Шмат хто з жаўнераў чыгуначнага батальёну ўцёк да лесу, дзе арганізоваліся беларуская партызанка. Аднак апошняя падаўлялася і вынішчалася савецкай і польскай партызанкай.

В ходе Белорусской операции представители Ставки не раз вносили коррективы в наши планы. Как-то крупная группа бомбардировщиков вылетела для удара по железнодорожному узлу Барановичи, через который осуществлялись перевозки войск противника. Докладываю Жукову, что по его заданию соединения АДД закончили взлет и идут на указанную цель.

— Не нужны мне ваши Барановичи, — нахмурился Жуков. — Обстановка изменилась. Юго-западнее Августова обнаружено большое скопление фашистских танков.

— Очевидно, выдвигается на фронт новая танковая дивизия противника. Цель очень важная. Надо во что бы то ни стало задержать фашистские танки, потрепать резервную дивизию врага. <...>

Скрипко Н.С. "По целям ближним и дальним" чэрвень 1944

Страшная весть застала меня в Минске, где я сдавала экзамены после окончания 1-го курса мединститута.... Военкомат откладывал со дня на день нашу мобилизацию в Красную Армию, куда мы стремились уйти санитарками. Нам предложили уходить на Восток. Полями, лесами и болотами, вдали от шоссейных дорог, перебирались мы в родные места. Я - в город Барановичи.

До начала Великой Отечественной войны я проживала в г Барановичи с семьёй своих родителей на квартире по ул. Говера (ныне Царюка). Дом, в котором мы проживали, был подожжён при бомбёжке немецкими самолётами в первые дни войны